علائم اوتیسم چیست؟
مهم‌ترین گام برای شناخت و درمان بیماری‌‌ها و اختلال‌های مختلف، توجه به علائم و نشانه‌ها است. این شناخت به ما کمک می‌کند تا بتوانیم راحت‌تر و در مراحل اولیه قبل از پیشرفت، روند درمان را آغاز کنیم. اختلال طیف اوتیسم (autism spectrum disorder) که به اختصار اوتیسم یا ASD خوانده می‌شود، یکی از اختلال‌هایی است که بر نحوه رفتار، بروز احساسات، تمرکز کردن، نحوه تعامل با دیگران و درک محیط اطراف تاثیر می‌گذارد. این اختلال عموما در کودکی تشخیص داده می‌شود و دارای یک طیف از ویژگی‌ها است.
بنابراین اوتیسم در هر فرد مبتلا، ممکن است به یک شکل متفاوت خود را نشان دهد. بنابراین افراد دارای ویژگی‌ها، نقاط قوت و ضعف متفاوتی هستند. برای اینکه بتوانیم با افراد مبتلا به اوتیسم بهتر ارتباط برقرار کنیم، باید نشانه های اوتیسم را بشناسیم. در ادامه به این پرسش پاسخ می‌دهیم که علائم اوتیسم چیست. برای آشنایی بیشتر با این اختلال با ما همراه باشید.
مهارت‌های اجتماعی و تعامل‌ها
اولین علائم و نشانه های اوتیسم ممکن است در چندماه اول زندگی کودک تشخیص داده شوند. باید دقت کنید که شروع و نوع بروز علائم در افراد مختلف متفاوت است.
- کودک از تماس‌های چشمی و حفظ آن خودداری می‌کند.
- تا ۹ ماهگی به نامش واکنشی نشان نمی‌دهد.
- حالت‌های چهره مانند شادی، غم، تعجب و خشم را در ۹ ماهگی نشان نمی‌دهد.
- بازی‌های تعاملی ساده را تا ۱۲ ماهگی انجام نمی‌دهند.
- هنگامی که با او صحبت می‌کنید در بعضی از مواقع بی‌توجهی می‌کند، انگار که نمی‌شوند.
- تا یک سالگی از حرکات کمی استفاده می‌کنند.
- بین افراد و اشیا، علاقه بیشتری نسبت به اشیا نشان می‌دهند.
- تا ۱۵ ماهگی علایق خود را با دیگران به اشتراک نمی‌گذارند.
- تا ۱۸ ماهگی برای نشان‌دادن چیزهای جالب به شما اشاره نمی‌کند.
- تا دوسالگی متوجه نمی‌شود که دیگران ناراحت می‌شوند یا آسیب می‌بینند.
- تا سه‌سالگی به کودکان توجه نمی‌کند و با آنها وارد بازی نمی‌شود.
- تا ۴ سالگی به بازی کردن نقش دیگری مانند معلم یا دکتر تظاهر نمی‌کند.
- تا ۵ سالگی برای شما شعر و آواز نمی‌خواند یا نمی‌رقصد.
- نسبت به هم‌سالان خود دیرتر شروع به صحبت می‌کنند.
- درک اینکه افراد چه احساسی دارند، برای آنها سخت است.
- دوست‌یابی برای این افراد ممکن است دشوار باشد یا اینکه تنهایی را ترجیح می‌دهند.
- گاهی اوقات از نظر دیگران رک، صریح یا بی‌احساس به نظر می‌رسند.
- هنگام صحبت کردن با افراد ممکن است در درک کنایه‌ها مشکل داشته باشند.
- گاهی اوقات توان درک قوانین و چارچوب‌های اجتماعی را ندارند.
- در رعایت فاصله با افراد مشکل دارند و اگر کسی زیاد به آنها نزدیک شود، ممکن است احساس ناخوشایندی داشته باشند.
رفتارها و علایق
افرادی که به اختلال اوتیسم مبتلا هستند، ممکن است علایقی داشته باشند که غیرعادی به نظر برسد. در ادامه به مهم‌ترین موارد اشاره می‌کنیم.
- اشیا یا اسباب‌بازی‌ها را در ردیف یا به‌طور منظم می‌چینند و از تغییر نظم آن ناراحت می‌شوند.
- کلمه‌ها یا عبارت‌ها را چندین بار تکرار می‌کنند.
- با اسباب‌بازی‌های خود نسبت به بقیه خاص و متفاوت بازی می‌کنند.
- روی قسمت‌هایی از اشیا متمرکز می‌شوند.
- از تغییرات محدود و جزئی ناراحت می‌شوند.
- منطقه مورد علاقه خاص خود را در محیط اطراف خود دارد.
- باید حتما از روال خاصی پیروی کنند.
- ممکن است نسبت به صداها، مزه‌ها، بوها یا احساسات مختلف، حساسیت زیادی داشته باشند و واکنش‌های غیرعادی نشان دهند.
سایر ویژگی‌ها و علائم
- این افراد ممکن است مهارت‌های زبانی با تاخیر داشته باشند.
- مهارت‌های حرکتی آنها در بعضی موارد با تاخیر همراه است.
- در مهارت‌های شناختی یا یادگیری دارای کندی یا چالش هستند.
- ممکن است به اختلال بیش‌فعالی تکانشی/کم‌توجهی مبتلا شوند.
- در بعضی از مواقع احتمال صرع یا تشنج برای آنها وجود دارد.
- عادت‌‌های غذایی و خوابیدن نامعمول دارند.
- ممکن است به خودش آسیب بزند یا بسیار منزوی باشد.
- در معرض مشکلات گوارشی مانند یبوست هستند.
- واکنش‌های احساسی بیش‌ازحد یا خلق‌وخوی غیرمعمول دارند.
- ممکن است اضطراب، نگرانی یا استرس بیش‌ازحد داشته باشند.
- در بعضی از موارد دارای ترس بیش‌ازحد یا فقدان ترس دور از انتظار هستند.
- حرکات تکراری بدن مانند تکان دادن دست و پا یا چرخیدن به دور خود را دارند.
- ممکن است به چراغ‌ها یا اجسام در حال چرخش زیاد خیره شوند.
- در بیان احساسات خود ممکن است دچار مشکل باشند.
این مطلب را هم بخوانید: اوتیسم چیست؟
سخن پایانی
همان‌طور که بیان کردیم اوتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که بیشتر خود را در تعامل‌ها و فعالیت‌های اجتماعی نشان می‌دهد. نکته مهم این است که افراد مبتلا به اوتیسم بسیار با یکدیگر تفاوت دارند و همه ویژگی‌ها در همه افراد وجود ندارد. همچنین نوع و شدت ویژگی‌ها در افراد مختلف با یکدیگر متفاوت است. به همین دلیل این اختلال را طیف اوتیسم می‌نامیم. دقت کنید که تشخیص قطعی اوتیسم با تست‌های تخصصی و زیر نظر متخصص انجام می‌شود. بنابراین اگر فرزند شما چند مورد از علائم ذکر شده را دارد، بهتر است با یک متخصص مشورت کنید.
در بسیاری از موارد همکاری یک تیم برای تشخیص اختلال اوتیسم ضروری است که این تیم می‌تواند شامل متخصص‌هایی مانند متخصص اطفال، شنوایی سنجی، روان‌پزشک، روانشناس، متخصص رشد اطفال، آسیب‌شناسان گفتار و زبان باشد.توصیه ما این است که از روش‌های درمانی مرتبط با رفتارشناسی استفاده کنید و بعد به سراغ داروها بروید. البته تشخیص فرایند درمان و راه‌های موثر برای کنترل این اختلال را باید بر عهده متخصص بگذارید.
در این مطلب سعی کردیم به زبان ساده بیان کنیم که علائم اوتیسم چیست و این اختلال چه نشانه‌هایی دارد. آیا شما در اطرافیان خود افراد مبتلا به اوتیسم را دیده‌اید؟ سوالات و تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
سوالات متداول
نحوه رشد مغز در به وجود آمدن اختلال اوتیسم نقش دارد. نظریه‌هایی وجود دارد که اگر فردی در خانواده مبتلا به این اختلال باشد، احتمال ابتلای سایر اعضا نیز وجود دارد. همچنین تحقیقاتی وجود دارد که نقش محیط، عفونت‌های ویروسی، مشکلات در دوران بارداری و آلاینده‌های هوا را در به وجود آمدن اوتیسم بررسی می‌کنند. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد اختلال اوتیسم از طریق غذا، سبک زندگی، تربیت فرد، محیط اجتماعی و فرهنگی و واکسیناسیون ایجاد می‌شود.
عوامل مختلفی در کنترل و بهبود شرایط فرد مبتلا به اوتیسم نقش دارند. هرچه این اختلال زودتر تشخیص داده شود، راحت‌تر می‌توان معضلات آن را کنترل کرد. روش‌های کنترل و بهبود اوتیسم برای هر فرد متفاوت است و بستگی به علائم هر کسی دارد. به‌طور کلی معمولا درمان اوتیسم برای هر فرد متفاوت است. بعضی از افراد ممکن است به گفتاردرمانی، بعضی به کاردرمانی و در موارد شدیدتر به دارودرمانی نیاز داشته باشند. در بعضی مواقع از رفتاردرمانی نیز استفاده می‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید